افچنگ دیار اهل دل ... دیار دلداران

سر کلاس همه منتظر استاد بعدی بودیم

هرکی با گوشیش ور می رفت و منم با خود کار و مداد..

چشمم به گوشی بغل دستیم خورد .داشت بازی می کرد

گفتم: این چه بازییه؟

گفت:واقعا نداریش؟ (پو) به گوشیت می خوره که، چرا نصبش نمی کنی؟

اونوقت تازه صدای تک تک همکلاسی هام بلند شد.یکی گفت : بچه ی من 19 سالشه  و  یک هم 21 ساله و...

جالب بود ! اون لحظه همه داشتن همین بازی رو انجام می دادن.

((بزرگ کردن بجه در فضای مجازی))

از صبح تا شب به بچت می رسی و بزرگ شدنشو می بینی...

براش لباس می خری و بهش غذا می دی و باهاش بازی می کنی و تمیزش می کنی و از این مزخرفات

امروز هم از مجله ی آشنا  چیزی خوندم که جای بسی تاسف داشت...

مصاحبه با خانواده های ایرانی که به این بازی معتاد شده بودند

- پسر من 98 سالشه.آرزوم اینه که تو لباس دامادی ببینمش.کسی می دونه چطور می تونم دامادش کنم

- وقتی  بچه ام از غذا سیر میشه و دیگه میلی به خوردن نداره دلم می خواد بپرم تو تبلیت و  آغوشش بگیرم

- و پدری گفت:چون پسر داشتم تو این بازی پو رو دختر انتخاب کردم چون دخترا بابایی اند.برام هی ناز می کنه منم نازشو میکشم

دلم سوخت...

داریم به کجا می ریم ؟!

کشوری  که پرورش دهنده ی نسل منتظِر برای امام منتظَر هست داره به کجا می رسه؟

چقدر غافلیم از چیزایی که ظاهرا بی ارزشند و  بزرگترین آسیب رو داره به اذهان عمومی میزنه

به قول شاعر گفتنی: از آن نترس که های و هوی دارد  از آن بترس که سر به توی  دارد

این در حالیه که اخیرا حضرت آقا بارها و بارها روی افزایش نسل تاکید کردند

ایشان فرمودند: مسأله تکثیر نسل و جلوگیری از کاهش جمعیت جوان کشور، یک مسأله حیاتی است و باید بطور جدی دنبال شود.
کشورِ بدون جمعیت جوان، یعنی کشورِ بدون ابتکار و پیشرفت و هیجان و شور و شوق، بنابراین، برنامه حیاتی تکثیر نسل باید بطور جدی دنبال و پیگیری شود.

منبع : وبلاگ مهدویت